شایع ترین علایم اختلال دوقطبی
به گزارش آقای هویج، بنابر داده های اتحادیه ملی بیماری های روانی آمریکا (NAMI)، بیشتر از ۱۰ میلیون نفر در ایالات متحده با اختلال دوقطبی زندگی می کنند.
به گزارش آقای هویج به نقل از مدیکال اکسپرس، اختلال دوقطبی یک اختلال در رابطه با سلامت روان است که با نوسانات خُلقی شدید بین شیدایی (خُلق بالا) و افسردگی (افت خُلق) مشخص می شود.
به قول اتحادیه ملی بیماری های روانی آمریکا، این بیماری به صورت متوسط حدود ۲۵ سالگی آغاز می شود، باآنکه امکان دارد در نوجوانی هم آغاز شود.
یک متخصص آمریکایی در اینباره اظهار داشت: این تغییرات فقط نوسانات خلقی معمولی نیستند.
به نقل از ایشان، این وضعیت شامل یک دوره شیدایی است که می تواند چند هفته تا چند ماه ادامه داشته باشد. بعد از این دوره هم بیمار معمولاً یک دوره افسردگی اساسی (حاد) را که همینطور می تواند چند هفته تا چند ماه زمان ببرد، تجربه می کند.
علائم اختلال دوقطبی علایم اصلی اختلال دوقطبی شامل مانیا یا هیپومانیا و افسردگی است. به قول اتحادیه ملی بیماری های روانی آمریکا و انجمن روانشناسی آمریکا، این دوره ها امکان دارد به صورت جداگانه، یکی بعد از دیگری یا حتی همزمان رخ دهند.
نشانه های شیدایی:
- خلق و خوی بالا
- علایم روان پریشی مانند توهم و تفکر هذیانی
- رفتار تکانشی
- ریسک پذیری بالا
- قدرت تصمیم گیری ضعیف
- تحریک پذیری و بی قراری
- اعتماد به نفس بیشتر از حد
- داشتن افکار خودکشی
هیپومانیا هم مشابه اما خفیف تر است. فرد به صورت کلی هنوز هم می تواند در محل کار، مدرسه و جامعه به وظایف خود رسیدگی کند.
مرحله افسردگیِ اختلال دوقطبی:
- خلق و خوی ضعیف که در عملکرد فرد اختلال به وجود می آورد.
- الگوهای خواب غیر معمول
- احساس گناه، ناامیدی یا شکست
- داشتن افکار خودکشی
- تحریک پذیری
- عدم تمرکز
چه عاملی سبب مبتلا شدن به اختلال دوقطبی می شوند؟ به گزارش اتحادیه ملی بیماری های روانی آمریکا، متخصصان تابحال یک علت واحد برای اختلال دوقطبی پیدا نکرده اند. آنها مشکوک هستند که چندین عامل امکان دارد در این امر نقش داشته باشند که عبارتند از:
- داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به اختلال دوقطبی بخصوص خواهر، برادر یا والدین
- رویدادهای استرس زا مانند طلاق، تجربه مرگ در خانواده یا مشکلات مالی که سبب ایجاد حالت های شیدایی، هیپومانیا یا افسردگی می شود.
- عملکرد و ساختار مغز
با این وجود باید توجه داشت که تشخیص یک اختلال روانی در افراد منوط به نظر متخصصان سلامت روان است. در صورتیکه فکر می کنید خودتان یا یکی از اطرافیانتان علایم این اختلال را دارید در وهله اول می بایست به یک پزشک متخصص رجوع کنید و در نهایت پزشک است که این اختلال را تشخیص می دهد. دارو و روان درمانی به افراد مبتلا به این اختلال کمک می نماید تا علایم آنرا مدیریت کرده و کیفیت زندگی خویش را تا حد امکان بهبود دهند.
منبع: mrhavij.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب