راهکار کاهش آلودگی هوا در این تونل است
به گزارش آقای هویج، خراسان رضوی نتایج تحقیق کنونی نشان می دهد، متروها انتشار دی اکسیدکربن شهری را به نصف کم می کنند.
به نقل از ویفروم، مترو علاوه بر این که به سرعت افراد را به مقاصد خود می رساند، فرصت ها و رشد اقتصادی را هم تقویت می کند همینطور به صورت قابل توجهی انتشار کربن را در مقایسه با سایر اشکال حمل و نقل می کاهد.
نتایج بررسی بیشتر از ۲۰۰ پروژه مترو نشان داد که آنها انتشار دی اکسیدکربن را به نصف کم می کنند.
شهر های سراسر دنیا با ازدحام زیاد جاده ها و هزینه های رفت وآمد، از نظر زمانی و مالی که ناشی از زیرساخت های ضعیف و حمل و نقل عمومی محدود است، مقابله می کنند.
چنین ازدحامی رفت وآمد افراد به محل کار و فرستادن بچه ها به مدرسه و دسترسی به مراقبت های بهداشتی را دشوار می کند. حمل و نقل عمومی بخصوص سیستم های مترو، هزینه زیادی برای ساخت دارند و معمولا بسیار گران قیمت هستند اما کمک کننده محسوب می شوند.
مطالعه ۲۰۷ پروژه مترو در ۴۷ کشور نشان داده است که توسعه مترو به میزان یک کیلومتر ۲۰۰ میلیون دلار هزینه دارد. شرکت مشاوره مالی معتبر جهانی، برآورد کرده که هزینه های سالانه عملیات، تعمیر و نگهداری دو درصد از سرمایه گذاری اولیه است. هزینه کردن در این مورد در کشورهای درحال توسعه بسیار ضروری تر است.
میلیونها نفر به علت انتشار آلاینده هایی مانند ذرات ریز، اکسیدهای نیتروژن، مونوکسید کربن، ازن و دی اکسید گوگرد از مشکلات سلامتی رنج می برند. واضح است که سیستم های مترو می توانند در کاهش ازدحام و بهبود سلامت مفید باشند اما هزینه های اولیه امکان دارد فراتر از دسترس دولت های شهری باشد که از نظر مالی تحت فشار هستند اما متروها تنها ازدحام را به صورت محلی کاهش نمی دهند، بلکه انتشار کربن در سطح جهانی را هم کم می کنند.
میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در مترو حداقل تا همین اواخر مشخص نبود و نتایج تحقیقات اخیر با استفاده از پایگاه داده جدید، تاثیر سیستم های مترو را مورد سنجش قرار داد.
در این بررسی حدود ۱۵۰۰ شهر که بیشتر از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند که تنها ۱۹۲ شهر سیستم مترو داشتند. نتایج نشان داد که انتشار دی اکسیدکربن با مترو، ۵۰ درصد کمتر خواهد شد که به معنای کاهش ۱۱ درصدی در کل انتشار دی اکسیدکربن جهانی است.
این نتایج برای مدیران شهری و سرمایه گذاری در مترو بسیار اهمیت دارد. با محاسبه تفاوت سالانه در انتشار کربن، شهرهایی که مترو دارند و یا این که مترو ندارند، برای سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۵۰ مورد بررسی قرار گرفت.
هزینه ساخت متروها گران است و دوره های ساخت وساز طولانی دارند و خیلی از کشورهای درحال توسعه که از نظر مالی گرفتار مشکل هستند، امکان دارد برای تأمین مالی این سرمایه گذاری ها به سرمایه اضافی نیاز داشته باشند. با نشان دادن سود جهانی از سرمایه گذاری های محلی، خیلی از سیستم های مترو از موانع موجود عبور خواهند کرد.
یافته های محققان نشان داد که پشتیبانی از ساخت مترو در کشورهای درحال توسعه می تواند انتخابهای مناسبی را عرضه نماید چونکه نه تنها بعنوان کالاهای عمومی جهانی هستند، بلکه به ایجاد شغل، ارتباط راحتتر با مدارس و به انتقال افراد کمک می کنند تا سالم تر و طولانی تر زندگی کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب